Ζανέ, Πιερ

(Pierre Janet, Παρίσι 1859 – 1947). Γάλλος ψυχίατρος και ψυχολόγος. Θεωρείται, μαζί με τον Φρόιντ, πατέρας της σύγχρονης δυναμικής ψυχολογίας. Ήταν μαθητής του Σαρκό στο Παρίσι και μετά το 1898 δίδαξε στη Σορβόνη. Η μεγαλύτερη συμβολή του Ζ. στην ψυχιατρική οφείλεται στο ότι διατύπωσε για πρώτη φορά έναν ορισμό του υποσυνείδητου όχι με όρους φιλοσοφικούς ή μεταφυσικούς, αλλά με φυσιολογικούς και ψυχολογικούς, και στο ότι πρώτος ερμήνευσε τις ψυχικές διαταραχές σε σχέση με αυτό. Ο Ζ. εξήγησε μερικές καταστάσεις υστερίας ως προϊόν ψυχικού διχασμού και απέδωσε την ανάδυση σκέψεων του υποσυνείδητου σε πτώση της φυσιολογικής ψυχικής έντασης. Αντίθετα, ο Ζ. υποτίμησε, υποστηρίζοντας διαφορετικές αντιλήψεις από τον Φρόιντ, την επίδραση των συγκινησιακών παραγόντων στη γένεση των νευρώσεων. Κυριότερες μελέτες του είναι Ο ψυχολογικός αυτοματισμός (1889), Η διανοητική κατάσταση των υστερικών (1893), Οι έμμονες ιδέες και η ψυχασθένεια (1903), Από την αγωνία στην έκσταση (1926).